Doğa bugün ilk defa ''erkekler baba, kızlar anne olur'' dedi , daha cinsiyetle ilgili hiç söz etmemişti. Ayrımın farkında olduğundan bile şüpheliyim. A yok yok, abi ve ablayı doğru kullandığına göre ayrımın farkındaydı ama belirli değildi sanırım. Yeni bir sayfa açıldı önümüzde.
Ayrıca bazı kelimeleri birbirine bağlayıp o şekilde kullanıyor sanırım. Okulda turşu kurdukları için mesela turşu ve kurmak bağlandı birbirine. Akşam yemeğinde turşu isterken:
- Turşu kurabilir miyim ?? diyor :))
Ya da şu aralar açmamız lazım dedik herhalde bolca. Sabah gelen ekmek için de :
- Ekmeği açar mısın? diyor.:)
Kardeş kıskançlığını sanırım biz yeni yeni yaşıyoruz. Doğanın bütün bu ağlamalarını 2 gündür ona bağlıyorum. Zeynep'e karşı bir tepkisi yok ama daha çok ilgimizi çekmesi ve bizi paylaşmak onu sıkıntıyo sokuyor. Mesela Zeynep aaa, uuu sesleri çıkardıkça ağlamaya başlıyor Doğa. ( Evde sessizlik mi? o da ne?) Ya da dün Zeynep'i sofaya aldığımızda kudurdu mesela. Nasıl olacak bilmiyorum ama alışması lazım. Çünkü Zeynepçik büyüdükçe hayatımıza daha çok dahil olacak, paylaşımlar artacak.
İki çocukla birlikte en çok zorlandığım nokta işte bu: Yetersizlik hissinin, endişenin ikiye katlanması. Şimdi Doğa'ya üzüldüğü ağladığı için üzülüyorum, Zeynep'e de Doğa ağlamasın diye ve vakitsizlikten daha az ilgilendiğim için üzülüyorum. Doğanın bu vakitlerinde olduğu kadar ilgilenemiyoruz maalesef Zeynep ile. Belki doğal olan bu, Doğanınki değildi ama yine de haksızlık gibi geliyor. Zamanla herşeyin düzene gireceğini umuyorum. Ya da şu an ki düzen oturana kadar zaten yeni bir düzen kurma ihtiyacı oluşacak ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder